دستگاه های جذب اتمی (اتمیک ابزورپشن) تک پرتوی و دوپرتوی
مسیر نوری یک طیف سنج اتمی تک پرتوی با جریان متناوب (AC) شکل (۱)، نشان داده شده است. تابش وارد شده به آشکارساز (دتکتور، Detector) با عبور متناسب است. بنابراین، برای قرائت میزان جذب مربوط به آنالیت، انجام دو اندازه گیری (برای محلول های شاهد یا بلانک و نمونه) لازم است. اگر منبع تابش بسیار پایدار باشد، اندازه گیری های صحیح میزان جذب با سیستم تک پرتوی به دست می آید. اگرچه شدت نشر هر منبع تابشی با زمان تغییر می کند، ولی، لامپ های هالو کاتد (HCLها) و لامپ های تخلیه بدون الکترود (EDLهای) جدید، این نیاز را به خوبی برآورده می کنند.
شکل ۱٫ طرحی از یک اسپکترومتر جذب اتمی تک پرتوی. خط بریده نشان دهندۀ علامت تعدیل شده از
منبع تابش و خط ممتد نشان دهندۀ جریان الکتریکی مستقیم نشری از اتمساز است.
اصول یک طیف سنج اتمی دوپرتوی در شکل (۲)، نشان داده شده است. علامت ساطع شده از منبع تابش، توسط یک برشگر آینه ای چرخان به دو باریکۀ شاهد و نمونه تقسیم می شود. باریکۀ نمونه از درون اتمساز عبور کرده و باریکۀ شاهد بدون عبور از درون اتمساز، به تکفامساز می رود. سپس، این دو باریکه توسط یک آینۀ نیمه عبوری که بعد از اتمساز قرار دارد، مجدداً ترکیب می شوند. توسط الکترونیک این سیستم، نسبت این دو باریکه (باریکۀ نمونه به عنوان مخرج و باریکۀ شاهد به عنوان صورت) برآورد می شود.
شکل ۲٫ مسیر نوری یک طیف سنج جذب اتمی دوپرتوی .
چون هر دو باریکۀ نمونه و مرجع از یک منبع تابش ایجاد شده و از طریق یک تکفامساز عبور کرده و توسط یک آشکارساز دریافت شده و توسط یک سیستم الکترونیک تقویت می شود، هرگونه تغییرات در منبع تابش، حساسیت آشکارساز، یا تقویت سازی در هردو باریکه ظاهر شده و یکدیگر را خنثی می کنند. بنابراین، پایداری این سیستم نسبت به سیستم تک پرتوی بهتر است. از طرف دیگر، چون باریکۀ مرجع از درون اتمساز نمی گذرد، تغییرات در شرایط اتمسازی نمی تواند حذف شود. عیب دیگر سیستم نوری دوپرتوی، افت انرژی ورودی (حدود ۵۰%) است، که نسبت به سیستم نوری تک پرتوی بیشتر است.