طیف نگاری که برای مطالعه طیف رامان استفاده می شود، باید ویژگی های زیر را داشته باشد:
(۱) توان زیادی داشته باشد.
(۲) از منشورهای طیفی با قدرت تفکیک زیاد استفاده کند.
(۳) از دوربین با تمرکز کوتاه استفاده کند.
لنزهایی که در جلوی پنجره تخت قرار دارند، تابش پراکنده شده را به دریچه ورودی طیف نگار جهت داده و خطوط رامان در صفحه عکاسی حاصل می شود. طیف نگارهای رامان، یا دستگاه عکاسی و یادستگاه های ثبات خودکار هستند. بنابراین، از امولسیون های عکاسی یا از لوله های فتومولتی پلایر به عنوان دریافت کننده یا آشکارساز استفاده می شود. چون خطوط رامان به طور طبیعی ضعیف است از روش عکاسی بیشتر استفاده می شود، زیرا این روش بسیار حساس است. برای مطالعه نمونه های جامد و گاز باید اصلاحاتی در آرایش عملیات تجربی انجام شود. اگر نمونه جامد (مانند گچ و کوارتز) باشد، برای نگه داشتن نمونه از ظرفی استفاده نمی شود. در این موارد نور حاصل از قوس جیوه مستقیماً به درون نمونه، با استفاده از لنزهای مخصوص، متمرکز می شود. اثر رامان برای جامدات پودری، می تواند با انعکاس نور از سطح بلور مطالعه شود. شدت نور پراکنده شده از نمونه های گازی بسیار کم است. بنابراین، برای شدیدتر کردن آن، با نور دادن شدید گاز تحت فشار و استفاده از طیف نگارهای پرقدرت ،استفاده می شود. امروزه انواع لوله های تحت فشار برای مطالعه طیف رامان گازها استفاده می شود. این لوله ها از سیلیس شفاف شده اند و در لوله ای از جنس استیل قرار داده شده اند. این لوله ها تا فشار حدود ۵۰ اتمسفر قابل استفاده هستند.