اتمسازی ردیاب، پراب اتومایزیشن
اتمسازی با ردیاب یا پراب (Probe atomization) رویکرد دیگری برای رسیدن به دماهای بخار زیاد در کورۀ گرافیت و اتمسازی همدمای نمونه برای به حداقل رساندن مزاحمت ها در اندازه گیری عناصر فرّار است. این روش اولین بار در سال ۱۹۸۷توسط لِوو پیشنهاد شد و در آن برخی از محدویت های روش سکو، حذف می شود. زیرا، در این روش کار، گرم کردن کوره و تبخیر نمونه، جداگانه انجام می شود. این سیستم ردیاب خودکار، شامل یک نگهدارندۀ، یک موتور و ردیاب (Probe) گرافیتی است. برای اتمسازی با ردیاب گرافیتی، مطابق شکل زیر، شش مرحله وجود دارد، که عبارتند از: (۱) ابتدا قطرۀ نمونه درون ردیاب تزریق می شود. سر ردیاب، درون سلول گرافیتی در زیر حفرۀ تزریق قرار دارد، به طوری که ترسیب نمونه می تواند با استفاده از یک اتوسمپلر معمولی انجام شود. (۲) نمونه در درون سلول پیرولیز و خشک (خاکسترکردن) می شود. دماهای خشکاندن و خاکسترکردن، معمولاً بیشتر از روش های کورۀ گرافیتی معمولی است. (۳) طیف سنج به طور خودکار صفر می شود. (۴) پراب از اتمساز بیرون کشیده شده و لوله تا دمای از پیش تنظیم شده گرم می شود. (۵) وقتی دمای سلول پایدار شد، ردیاب به طور خودکار مجدداً به درون کوره وارد می شود. سر ردیاب توسط تابش ساطع شده از دیوارۀ لوله به سرعت گرم شده و نمونه به درون گاز کورۀ داغ تبخیر می شود. دمای اتمسازی مورد نیاز بیشتر از اتمسازی با کورۀ گرافیت معمولی است. (۶) مرحلۀ نهایی تمیز کردن سلول و ردیاب است.
عملیات اتمسازی با ردیاب یا پراب.